dr Marcin Zgliński

– wykłada na ASP od 24 roku życia – bezpośrednio po ukończeniu studiów w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego zaczął prowadzić wykład z zakresu historii sztuki nowożytnej, który kontynuuje do dziś, choć obecnie w całkiem już innej formie, prowadził i
prowadzi także szereg innych wykładów i zajęć.

Nauczanie traktuje jako wielką życiową pasję i uważa, iż praca na uczelni artystycznej stanowi przywilej pozwalający historykowi sztuki postrzegać
dzieła, tak dawne, jak i współczesne, w pespektywie niedostępnej dla badaczy oderwanych od żywego nurtu pracy twórczej.

Jego zainteresowania oraz doświadczenia naukowe, a także pasje pozazawodowe i kolekcjonerskie obejmują bardzo szeroki obszar fenomenów, co pozwala mu prowadzić prace teoretyczne na bardzo zróżnicowane tematy. Do tej pory z sukcesem doprowadził do obrony około 200 dyplomantów, z niemal wszystkich wydziałów. Tematy prac obejmowały bardzo szeroką skalę zagadnień – od obszernych i wnikliwych analiz stylistycznych i ikonologicznych, przez teksty o tak zróżnicowanych fenomenach, jak historia tatuażu czy widokówki doby PRL, po ujęte w przeróżne formy refleksje nad własną twórczością dyplomantów.

Poza ASP pracuje w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, gdzie doktoryzował się i gdzie kieruje Zakładem Zadań Podstawowych Historii Sztuki oraz pełni funkcję redaktora naczelnego Katalogu zabytków sztuki w Polsce. Od 1994 r. bierze udział w badaniach terenowych dokumentacji i
inwentaryzacji kościołów oraz klasztorów na terenie Białorusi, a także Litwy, Łotwy i Ukrainy, za co w 2015 r. odznaczony został odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Zajmuje się badaniami nad szeroko pojętą sztuką nowożytną oraz sztuką XX w., zwłaszcza postawami artystów wobec reżimów autorytarnych i totalitarnych, m. in. realizmem socjalistycznym w ZSRR i krajach satelickich.

Ostatnio przygotował obszerną rozprawę dotyczącą dyskursu o przestrzeni, urbanistyce i architekturze na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej. Interesuje się także problematyką szeroko pojętej ikonografii muzycznej oraz związków muzyki i sztuk plastycznych, dekoracji instrumentów muzycznych. Jest stałym współpracownikiem Programu Drugiego Polskiego Radio gdzie od kilkunastu lat regularnie opowiada o sztuce wykonawczej wielkich muzyków. Jest kolekcjonerem płyt i zajmuje się fenomenem oprawy graficznej fonogramów, zwłaszcza płyt
winylowych.

Ostatnio wiele czasu poświęca na kolekcjonowanie ceramiki polskiej i europejskiej XX w. Jest też moderatorem największej na polskim Fb grupy poświęconej sztuce dawnej – deArte, gdzie regularnie publikuje posty, głównie poświęcone malarstwu XIX i XX w.