Granty i stypendia

Osobami uprawnionymi do otrzymania stypendium są młodzi naukowcy prowadzący działalność naukową, którzy spełniają warunki przedstawione w art. 360, art. 361 i art. 363 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r.  poz. 574, z późn. zm. oraz rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 1 kwietnia 2019 r. w sprawie stypendiów ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki dla studentów i wybitnych młodych naukowców (Dz. U. z 2022 r. poz. 428)

Stypendium można otrzymać tylko raz. Jest wypłacane przez 36 miesięcy.

Szczegółowe informacje znajdują się pod linkiem: https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/stypendia-dla-mlodych-naukowcow

Konkurs PRELUDIUM jest przeznaczony dla naukowców bez stopnia doktora. W konkursie można uzyskać grant w wysokości maksymalnie 70 000 zł, 140 000 zł lub 210 000 zł na finansowanie projektu trwającego odpowiednio 12, 24 lub 36 miesięcy.

Zespół badawczy w projekcie PRELUDIUM może się składać maksymalnie z trzech osób, w tym kierownika projektu i opiekuna naukowego.

Szczegółowe informacje na temat projektów: https://www.ncn.gov.pl/konkursy-krajowe

Celem konkursu MINIATURA jest finansowe wsparcie pojedynczego działania naukowego (w formie: badań wstępnych/pilotażowych, kwerendy, stażu naukowego, wyjazdu badawczego albo wyjazdu konsultacyjnego) służącego przygotowaniu przyszłego projektu badawczego planowanego do złożenia w konkursach NCN, innych konkursach ogólnokrajowych lub międzynarodowych. W konkursie można uzyskać środki finansowe w wysokości od 5 000 do 50 000 zł na realizację działania naukowego trwającego do 12 miesięcy. O środki może ubiegać się podmiot, w którym zatrudniony jest badacz posiadający w swoim dorobku co najmniej jedną opublikowaną pracę lub co najmniej jedno dokonanie artystyczne lub artystyczno-naukowe.

Konkurs skierowany jest do osób, które uzyskały stopień naukowy doktora nie wcześniej niż 12 lat przed rokiem wystąpienia z wnioskiem.

Szczegółowe informacje na temat projektów: https://www.ncn.gov.pl/konkursy-krajowe

Konkurs SONATA jest przeznaczony dla naukowców, którzy uzyskali stopień doktora w okresie od 2 do 7 lat przed rokiem wystąpienia z wnioskiem. Wnioskodawcy mogą ubiegać się o finansowanie projektów obejmujących badania podstawowe, trwających 12 miesięcy, 24 miesiące lub 36 miesięcy.

Szczegółowe informacje na temat projektów: https://www.ncn.gov.pl/konkursy-krajowe

Konkurs SONATA BIS skierowany jest do osób, które uzyskały stopień naukowy doktora w okresie od 5 do 12 lat przed rokiem wystąpienia z wnioskiem. Ma na celu powołanie nowego zespołu badawczego, prowadzącego badania naukowe o charakterze podstawowym. W konkursie można otrzymać środki na wynagrodzenia dla zespołu badawczego, w tym również stypendia dla studentów lub doktorantów, zakup lub wytworzenie aparatury naukowo-badawczej oraz pokryć inne koszty związane z wydatkami niezbędnymi do realizacji projektu badawczego.

Szczegółowe informacje na temat projektów: https://www.ncn.gov.pl/konkursy-krajowe

Konkurs OPUS jest przeznaczony dla naukowców na wszystkich etapach kariery naukowej. Czas trwania projektu badawczego może wynosić 12, 24, 36 lub 48 miesięcy.

W konkursie OPUS istnieje możliwość ubiegania się o finansowanie projektów badawczych: z wykorzystaniem przez polskie zespoły badawcze wielkich międzynarodowych urządzeń badawczych; bez udziału partnerów zagranicznych; we współpracy z partnerami z zagranicznych instytucji naukowych.

Szczegółowe informacje na temat projektów: https://www.ncn.gov.pl/konkursy-krajowe

NCBR wspiera polskie jednostki naukowe oraz przedsiębiorstwa w rozwijaniu ich zdolności do tworzenia i wykorzystywania innowacyjnych rozwiązań opartych na wynikach badań naukowych w celu nadania impulsu rozwojowego gospodarce i z korzyścią dla społeczeństwa, tak aby rozwiązywać konkretne problemy cywilizacyjne.

Projekt musi cechować innowacyjność produktową bądź procesową w skali co najmniej rynku polskiego. Zanim zostanie złożony wniosek, należy zweryfikować, czy dany pomysł doprowadzi do powstania produktu lub usługi, które są nowe lub znacząco udoskonalone w zakresie swoich cech lub funkcjonalności, bądź w wyniku realizacji projektu nastąpią kluczowe zmiany w stosowanych przez organizację np. metodach wytwarzania.

Informacje dotyczące poszczególnych rodzajów programów oraz ich charakterystyka znajdują się w dokumentacji każdego konkursu. W celu identyfikacji właściwego programu można skorzystać z wyszukiwarki konkursów, która znajduje się na stronie https://www.gov.pl/web/ncbr/platforma-konkursowa

Składanie wniosku:

1.    Złożenie wniosku wstępnego – w przypadku niektórych instrumentów (zwłaszcza programów międzynarodowych) pierwszym etapem ubiegania się o dofinansowanie jest złożenie wniosku wstępnego. Zawiera on podstawowe informacje o wnioskodawcy, zespole badawczym oraz planowanym projekcie. Wniosek wstępny jest oceniany, a jego pozytywna ocena oznacza zaproszenie do złożenia wniosku pełnego (właściwego). Wnioskodawcy, których wnioski wstępne oceniono negatywnie, nie mogą ubiegać się o dofinansowanie w tym konkursie (tj. nie mogą złożyć wniosku pełnego).

2.    Złożenie wniosku pełnego – w większości instrumentów jest to jedyny etap wnioskowania o dofinansowanie, jeśli jednak występuje etap wniosku wstępnego, złożenie wniosku pełnego następuje po otrzymaniu pozytywnej oceny wniosku wstępnego.

Termin naboru wniosków jest wskazany w ogłoszeniu o konkursie. Szczegółowe informacje na temat aktualnych projektów znajdują się na stronie: https://www.gov.pl/web/ncbr

Przedmiotem NPRH jest finansowanie w trybie konkursowym:

1. wieloletnich projektów edycji źródeł i dokumentów, opracowań edytorskich oraz kompendiów wiedzy służących do badań nad polskim dziedzictwem kulturowym oraz monografii i studiów dotyczących zagadnień o szczególnym znaczeniu dla polskiej tożsamości narodowej (moduły „Dziedzictwo narodowe” i „Fundamenty”);
2. wieloletnich projektów o bezspornym aspekcie badawczym dotyczących edycji w języku polskim najważniejszych dzieł kultury, w szczególności humanistyki światowej w celu wprowadzenia ich do polskiego obiegu kulturowego (moduł „Uniwersalia 2.2”);
3. tłumaczeń na język: angielski, francuski, niemiecki, włoski, hiszpański lub rosyjski oraz publikacji najwybitniejszych monografii polskiej humanistyki w celu wprowadzenia ich do międzynarodowego obiegu książki naukowej (moduł „Uniwersalia 2.1”).

Celem NPRH jest stworzenie możliwości finansowania projektów o istotnym znaczeniu dla polityki naukowej i edukacyjnej państwa, spełniających łącznie następujące warunki:

– są oryginalnymi projektami o niewątpliwych walorach naukowych;

– mają pierwszorzędne znaczenie dla prowadzenia w przyszłości badań naukowych lub syntetyzują aktualny stan badań;

– cechują się użytecznością dla różnych dyscyplin naukowych w dziedzinie nauk humanistycznych lub dyscyplin artystycznych oraz są przydatne w dydaktyce akademickiej;

– zawierają treści humanistyczne lub stosują metody właściwe dla dziedziny nauk humanistycznych;

– wymagają tworzenia i utrzymywania specjalistycznych zespołów badawczych (nie dotyczy modułu „Uniwersalia 2.1”).

Warunkiem udziału w NPRH jest przedstawienie projektu, którego okres realizacji wynosi maksymalnie 60 miesięcy, i którego koszt realizacji wynosi: w ramach modułów „Dziedzictwo narodowe” i „Uniwersalia 2.2” – nie więcej niż 1 800 000 zł, w ramach modułu „Fundamenty” – nie więcej niż 3 000 000 zł, w ramach modułu „Uniwersalia 2.1” – nie więcej niż 500 000 zł. Projekt nie może obejmować działań finansowanych z innych środków pochodzących z budżetu państwa, a także wykonywanych przed dniem zawarcia umowy w ramach NPRH. Koszty zakupu aparatury naukowo-badawczej lub infrastruktury informatycznej nie mogą przekraczać 150 000 zł, przy czym sfinansowanie tego zakupu ze środków finansowych przyznanych w ramach NPRH jest możliwe wyłącznie, jeżeli wnioskodawca nie posiada albo nie ma możliwości korzystania z niezbędnej aparatury naukowo-badawczej lub infrastruktury informatycznej.

Nabór wniosków do NPRH jest prowadzony corocznie w terminie od dnia 1 września od godz. 8.00 do dnia 31 października do godz. 16.00 – w przypadku modułów: „Dziedzictwo narodowe”, „Uniwersalia 2.1” i „Uniwersalia 2.2”. W przypadku modułu „Fundamenty” termin naboru wniosków minister ogłasza odrębnym komunikatem w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej.

NAWA działa na rzecz internacjonalizacji polskiej nauki poprzez wspieranie i stymulowanie międzynarodowej współpracy badawczej i wymiany akademickiej. Agencja dąży do umocnienia doskonałości naukowej, umiędzynarodowienia polskich uczelni i instytucji naukowych, a także do promocji Polski – jej języka oraz kultury w celu budowania wizerunku kraju oferującego interesujące możliwości edukacyjne i badawcze. Cele te są realizowane dzięki szerokiej ofercie programowej Agencji:

• Programy dla Naukowców
• Programy dla Instytucji
• Programy dla Studentów
• Programy Języka Polskiego

Szczegółowe informacje na temat programów znajdują się na stronie: https://nawa.gov.pl/programy-nawa

Ministerstwo Edukacji i Nauki

Tytuł projektu: III Międzynarodowa Konferencja Teorii i Krytyki Designu – Fair Design 2023

(w ramach programu „Doskonała Nauka – Wsparcie konferencji naukowych”)

Jest to trzecia edycja konferencji, organizowana przez Wydział Wzornictwa, poświęcona teorii i krytyce wzornictwa, które musi dostosować się do coraz szybciej zmieniających się uwarunkowań społecznych, kulturowych, technologicznych i ekonomicznych. W zamierzeniu konferencje te mają stać się forum umożliwiającym dyskusję wykraczającą poza zawodowe środowisko projektantów. W miarę, jak wzornictwo coraz częściej postrzegane jest jako rodzaj „kultury designu“, w dyskusję tę włączają się specjaliści z innych dziedzin, jak filozofia, socjologia, ekonomia czy antropologia kultury.

Międzynarodowa Konferencja Teorii i Krytyki Designu FAIR DESIGN ma na celu zainicjować debatę na temat zdefiniowania bądź zastosowania istniejących już narzędzi badawczych, które posłużyłyby do opisu i analizy zmian zachodzących we współczesnym projektowaniu. Jest to okazja do wymiany poglądów między teoretykami z różnych dyscyplin a praktykami wzornictwa. Od teoretyków oczekujemy opisu stanu współczesnego społeczeństwa z perspektywy nauk humanistycznych i społecznych (w tym zajmujących się teorią designu), od praktyków podzielenia się refleksjami na temat ich doświadczeń w projektowaniu dla dzisiejszego nieustabilizowanego świata. Do udziału w konferencji zaproszeni są specjaliści związani z projektowaniem, sztuką, filozofią, antropologią, ekonomią. Referaty wygłaszane będą po polsku i angielsku (tłumaczenie symultaniczne), co rozszerzy zakres ich oddziaływania.

Tytuł projektu: Historia Fotografii – Zbigniew Tomaszczuk

(w ramach programu „Doskonała Nauka II – Wsparcie monografii naukowych”)

Projekt obejmuje opracowanie redakcyjne, korekty wydawnicze, opracowanie graficzne, przygotowanie do druku, druk oraz przystosowanie pdf do wydania online monografii p.t. Historia fotografii. Fotografia dla dociekliwych, autorstwa dr hab. Zbigniewa Tomaszczuka, profesora ASP. Książka stanowi kompendium wiedzy na temat historii fotografii w kontekście jej linearnego rozwoju oraz jej styków z kulturą i sztuką. Powstała jako podsumowanie wykładów z historii fotografii prowadzonych na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, w Warszawskiej Szkole Filmowej i Studium Fotografii Związku Polskich Artystów Fotografików.

Poszczególne rozdziały poddają analizie najważniejsze zjawiska z historii fotografii XIX, XX i XXI wieku na tle historii sztuki oraz rozwoju nauki i techniki. Opisują rolę, jaką odegrali w historii kultury wynalazcy i twórcy fotografii. Zawierają refleksje na temat roli fotografii jako dyscypliny wiedzy, narzędzia poznania, języka obrazu i sztuki. Opisują społeczne funkcje fotografii oraz wzajemne relacje pomiędzy fotografią i sztuką współczesną. Ostatnie rozdziały dotyczą przemian estetycznych fotografii wobec ery cyfrowej. W przeciwieństwie do obecnych publikacji, dotyczących historii fotografii (z reguły jako zagraniczne tłumaczenia), książka zawiera wiele informacji na temat udziału polskich twórców w rozwoju tego medium.

Tytuł projektu: Innowacyjna ochrona i konserwacja sztuki nowoczesnej i współczesnej – Iwona Szmelter

(w ramach programu „Doskonała Nauka II – Wsparcie monografii naukowych”)

Projekt obejmuje opracowanie redakcyjne, korekty wydawnicze, opracowanie graficzne, przygotowanie do druku, druk oraz przystosowanie pdf do wydania online monografii zatytułowanej Innowacyjna ochrona i konserwacja sztuki nowoczesnej i współczesnej, autorstwa prof. dr hab. Iwony Szmelter,

Celem wydania monografii jest przedstawienie najnowszych wyników transdyscyplinarnych badań w zakresie ochrony i konserwacji sztuki nowoczesnej i współczesnej a przewidywanym rezultatem – aktualizacja stanu wiedzy w tym zakresie. Publikacja omawia innowacyjne, transdyscyplinarne podejścia do kompleksowej ochrony oraz konserwacji dziedzictwa ostatnich dwóch stuleci w zakresie sztuki nowoczesnej i współczesnej. Jest głosem w światowej debacie nad ochroną dziedzictwa, którego przetrwanie jest zagrożone, co może skutkować powstaniem luk w zachowanym dorobku człowieka. Tezy zawarte w książce opierają się na współczesnym rozumieniu dziedzictwa jako dziedzictwa materialnego i niematerialnego oraz cyfrowego, uwzględniając opiekę i konserwację tych aspektów sztuk wizualnych, czyli ich zawartości ideowej oraz materialnego przedstawienia, także w formie cyfrowej, wirtualnej.

Tytuł projektu: Digitalizacja unikalnego zasobu Biblioteki Głównej ASP w Warszawie i jego udostępnienie

(w ramach programu „Społeczna Odpowiedzialność Nauki II – Wsparcie dla bibliotek naukowych”)

W ramach projektu zostaną zeskanowane wybrane książki XIX-wieczne, Zeszyty Naukowe Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz około trzystu katalogów wystaw artystycznych (wydanych przez ASP w Warszawie, Kordegardę, Muzeum Narodowe, Dom Artysty Plastyka, wydawnictwa Związku Polskich Artystów Plastyków). Zbiór wybrany do digitalizacji będzie miał objętość 8 000 jednostek zdigitalizowanych. Digitalizacja unikatowego zbioru Biblioteki Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pozwoli na upowszechnienie cyfrowe warstwy informacyjnej, czyli treści zawartych w źródłach drukowanych pierwszego stopnia, oraz zapewni ochronę cyfrową, co pozwoli zachować obiekty w kopiach i odsunąć widmo utraty informacji o dorobku i działaniach artystów polskich. Dzięki cyfrowej dostępności do zmagazynowanego w Bibliotece Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie zbioru książek XIX-wiecznych, Zeszytów Naukowych, a przede wszystkim katalogów odbiorcy, czytelnicy, dydaktycy, naukowcy, w tym historycy, będą mogli łatwiej dotrzeć do ich treści, a w przypadku katalogów, podjąć się ich opisu, dokonać syntezy, być może dokonać odkryć, których wyniki uzupełnią wiedzę na temat sztuki polskiej w pełniejszym zakresie.

Cyfrowe kopie zostaną umieszczone w tworzonej obecnie bibliotece cyfrowej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (w systemie dLibra).

Tytuł projektu: Przyszłość widziana w rzeczach, które minęły – popularyzacja dawnych technik graficznych i zecerskich.

(w ramach programu „Społeczna Odpowiedzialność Nauki II – Popularyzacja nauki”)

Celem projektu jest aktywne uczestnictwo dzieci, młodzieży i osób dorosłych w warsztatach twórczych popularyzujących dawne, tradycyjne techniki graficzne i zecerskie: litografię, drzeworyt, kaligrafię, tradycyjny skład tekstu w kontekście tradycji i historii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Założeniem projektu jest przybliżenie uczestnikom warsztatów wartości estetycznych (obcowanie ze sztukami pięknymi) oraz działania: popularyzatorskie (prezentacja działań twórczych w obszarze tradycyjnych technologii), komunikacyjne (kontakt z twórcą i warsztatem twórczym), poznawcze (pozyskiwanie wiedzy i nowych umiejętności w obszarze klasycznych technik kreacyjnych), intelektualne (uczestnictwo w prelekcjach), wychowawcze (współpraca w obszarze kreacji artystycznej w ramach warsztatów twórczych), edukacyjne. Podsumowaniem projektu, poza prezentacją powstałych prac w przestrzeni galeryjnej/publicznej, ma być przygotowanie i udostępnienie artzina prezentującego rezultaty warsztatów twórczych.

Tytuł projektu: Sztuka i nauka w przestrzeni wirtualnej – popularyzacja osiągnięć twórców z kręgu ASP w Warszawie

(w ramach programu „Społeczna Odpowiedzialność Nauki II – Popularyzacja nauki”)

Celem projektu jest popularyzacja, promocja ale też dokumentacja osiągnięć artystycznych i działalności naukowej pracowników Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie przy wykorzystaniu współczesnych mediów i kanałów informacyjnych (wideo, prezentacja multimedialna itp.). Przygotowany materiał będzie prezentował sylwetki twórcy (w formie autorskiej wypowiedzi) oraz zapis wideo prezentujący dorobek twórczy i założenia naukowo-badawcze prowadzonych prac.

Dokumentacja i archiwizacja dokonań w obszarze promocji nauki i sztuki za pomocą multimedialnych środków obrazowania i współczesnych kanałów dostępu do informacji staje się dzisiaj koniecznością. Za pomocą odpowiednio zrealizowanej produkcji filmowej lub multimedialnej można przekazać znacznie więcej informacji niż np. w formie tradycyjnej wystawy, publikacji czy prezentacji pokonferencyjnej. Materiał multimedialny może być emitowany w różnorodnych formach – zarówno jako niezależna forma filmowa ale także jako publikacja w trybie online na dedykowanych stronach internetowych lub platformach streamingowych , co w znaczny sposób zwiększa zasięg i liczbę potencjalnych odbiorców.

Tytuł projektu: Copyright (c) Artysta – temat prawa autorskiego wchodzi do głównego nurtu sztuki

(w ramach programu „Perły nauki”)

Celem projektu, realizowanego przez Justynę Grodecką, jest uwrażliwienie odbiorców na problematykę związaną z poszanowaniem szeroko rozumianej własności intelektualnej, w tym praw autorskich twórców, dzięki realizacji serii dzieł artystycznych na ten temat i ich zaprezentowaniu na wystawie stacjonarnej i na dedykowanej stronie internetowej oraz w środkach masowego przekazu, w przestrzeni publicznej, w prasie papierowej i internetowej, w mediach społecznościowych. Seria dzieł będzie składać się z instalacji multimedialnych, obrazów malarskich, obrazów cyfrowych, wideo z dźwiękiem, czyli będzie łączyć tradycyjne techniki z nowoczesnymi. Intencją jest stworzenie dzieł angażujących widzów, dzięki którym możliwa byłaby interakcja pomiędzy nimi a sztuką, współuczestniczenie w jej tworzeniu i poczucie bycia częścią procesu twórczego. Uwzględnione zostaną współczesne i innowacyjne narzędzia i techniki cyfrowe, budzące zainteresowanie młodych, które jednocześnie pozwolą zrealizować ten projekt z bardzo dużym rozmachem. By zrealizować tego typu przedsięwzięcie, konieczne jest wyjście z przekazem poza tradycyjny obieg sztuki i działanie na wielu polach równocześnie, w przestrzeni mediów internetowych i społecznościowych, prasie, a także w przestrzeni publicznej i wykorzystując nośniki komercyjne. W przewrotny sposób wykorzystane zostaną przestrzenie dotychczas kojarzone z komercją i oddane chwilowo prezentacjom sztuki, która zaskoczy i zwróci uwagę odbiorców i skłoni ich do chwili refleksji nad tematyką prezentowanych dzieł – problematyką praw autorskich.

Projekt ma uwrażliwić odbiorców na tę złożoną problematykę w skali makro i mikro, czyli w kontekście społeczeństwa i jednostki. Temat prawa autorskiego będzie poruszany z perspektywy twórcy wizualnego i w sposób filozoficzny zagłębi się także w przyczyny i skutki działań osoby naruszającej prawa autorskie, która może być osobą fizyczną lub osobą prawną. Odbiorcami projektu będą zarówno funkcjonujący twórcy, potencjalni twórcy, jak i osoby korzystające z utworów. Projekt będzie też poruszał motyw nieszczęścia, jakie grozi jednostkom, które ten temat bagatelizują. Dotyczy to zarówno osób, których prawach autorskie są naruszane, jak i osób, które naruszają te prawa, gdyż im grożą prawne konsekwencje związane z nieznajomością przepisów prawa. Projekt ma na celu zasygnalizować istnienie problemu i skłonić do większej uważności oraz podejmowania dalszych kroków w kierunku zgłębiania wiedzy i świadomości na ten temat.

Tytuł projektu: Utrwalone w ogniu

(w ramach programu „Studenckie koła naukowe tworzą innowacje”)

Celem projektu, realizowanego przez Koło Naukowe Nowa Ceramika, jest przeprowadzenie badań pomiędzy tradycyjnymi formami tworzenia obiektów ceramicznych a tworzeniem tych obiektów przy wykorzystaniu innowacyjnych technologii w postaci druku 3D. W pierwszym etapie projektu członkowie koła naukowego zaprojektują oraz wykonają prace ceramiczne wykorzystując tradycyjne metody, które aktualnie są stosowane na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W drugim etapie zaprojektują modele 3D z uwzględnieniem specyfiki druku 3D z masy ceramicznej oraz wykonają druk z użyciem tych samych mas ceramicznych, które były użyte w etapie pierwszym. Następnie prace – powstałe metodą tradycyjne, jak i z użyciem druku 3D – zostaną wypalone w nowo wybudowanym piecu do wypału ceramiki opalanym drewnem (typu fast fire) w trakcie wyjazdu plenerowego do Domu Plenerowego Akademii Sztuk Pięknych w Dłużewie. Zwieńczeniem projektu będzie publikacja w formie katalogu, w której zostaną zawarte wyniki badań przeprowadzonych przez studentów, a także szereg wystaw z prezentacjami, które planowane są w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Międzynarodowym Centrum Ceramiki w Bolesławcu oraz Salonie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Tytuł projektu: Powrót do przeszłości. Warsztat dawnego fotografa z perspektywy studenta konserwacji – problematyka ochrony

(w ramach programu „Studenckie koła naukowe tworzą innowacje”)

W ramach projektu członkowie Koła Przyjaciół Zabytkowej Fotografii przy Pracowni Konserwacji i Restauracji Fotografii i Sztuki Dekoracyjnej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie dokonają przeglądu dziewiętnastowiecznej prasy fotograficznej i podręczników dla fotografów, co pozwoli na poznanie ówczesnych wskazówek i przemyśleń odnośnie techniki i technologii wykonywania dawnych fotografii. Na drodze eksperymentu zostaną przetestowane dawne receptury z uwzględnieniem dzisiejszych możliwości: współczesnych środków chemicznych, materiałów oraz aparatury (m.in. w ramach projektu zostanie zakupiony zabytkowy aparat oraz inne, niezbędne urządzenia i sprzęty z epoki). Studenci należący do koła naukowego odtworzą wybrane techniki historyczne. Wraz z wykonaniem kopii historycznych zdjęć na podłożu papierowym i szklanym zostaną również wykonane kopie oryginalnych montaży, które były charakterystyczne dla poszczególnych technik, m.in. rekonstrukcji passe-partout do technik na podłożach papierowych, jak również rekonstrukcje dekorowanych pudełek na fotografie wykonywane w technikach unikatowych np. ambrotypy. Punktem odniesienia do wykonania kopii będzie przegląd oryginałów z polskich kolekcji.

Problematyka ochrony jest jednym z bardziej obszernych zagadnień w projekcie konserwatorskim. Część problemów rozwiązanych może zostać tylko dzięki zastosowaniu innowacyjnych technik implementowanych z innych dziedzin nauki i sztuki. W tej części projektu zostaną sprawdzone możliwości, jakie niesie zastosowanie dwóch urządzeń: jonizatora powietrza oraz generatora wody wodorowej. Realizacja tego etapu pozwoli na późniejszą organizację wystaw, których celem będzie nie tylko zaprezentowanie kopii, ale również zaprezentowanie efektów działania obu urządzeń.

Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej (NAWA)

Tytuł projektu: Ratunkowe prace konserwatorskie przy malowidłach ściennych w wybranych pomieszczeniach Willi Tezeusza w Parku Archeologicznym Maloutena – Nea Paphos na Cyprze, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

(w ramach programu „Granty Interwencyjne”)

Celem projektu jest podjęcie pilnych działań przy konserwacji cennych malowideł ściennych znajdujących się na ścianach Willi Tezeusza w Parku Archeologicznym Nea Paphos na Cyprze. Od 1980 roku Nea Paphos jest częścią kompleksu archeologicznego Paphos wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pochodzące z II wieku naszej ery malowidła ścienne wewnątrz willi mają znaczną wartość historyczną i artystyczną, stanowiąc ważną część materialnego dziedzictwa kultury starożytnego Rzymu. Dekoracje ścienne są obecnie poważnie zagrożone z powodu ulewnych deszczy, które spowodowały znaczne szkody podczas ostatniego sezonu zimowego. Przez lata trudne warunki zewnętrzne doprowadziły do zniszczenia wielu cennych dekoracji ściennych w tym miejscu. Obecnie tylko kilka ścian willi posiada kolorowe malowidła.

Głównym celem projektu jest opracowanie i wdrożenie kompleksowego planu konserwacji mającego na celu stabilizację, konserwację i zabezpieczenie zabytkowych dekoracji ściennych. Plan obejmuje dokumentację i ocenę aktualnego stanu zachowania malowideł, identyfikację przyczyn i obszarów szczególnie zniszczonych oraz opracowanie metod konserwatorskich dostosowanych do techniki wykonania malowideł ściennych i oryginalnych materiałów.

Projekt będzie wykorzystywał zaawansowane technologie, takie jak obrazowanie cyfrowe i nieinwazyjne badania, aby dokładnie ocenić obecny stan malowideł. Na zakończenie projektu zostanie przedstawiony raport.

Narodowe Centrum Nauki

Tytuł projektu: Rozwój srebrowych technik fotograficznych w wieku dziewiętnastym. Opis cech charakterystycznych dla poszczególnych procesów i ich modyfikacji.

(w ramach konkursu „Preludium”)

Celem projektu, realizowanego przez Radosława Brzozowskiego, jest dokładne i możliwie kompletne odtworzenie wszystkich dziewiętnastowiecznych technik fotograficznych opartych na związkach srebra (a więc absolutnie najpopularniejszych w historii fotografii) wraz ich wariantami stosowanymi w przeszłości, a także dokładne opisanie ich cech charakterystycznych oraz sposobu ich tworzenia. Prowadzone badania pozwolą uzyskać wiedzę na temat powstawania obiektów, które obecnie przychodzi konserwować, ratować przed zniszczeniem, oraz bardzo dokładną wiedzę na temat ich cech charakterystycznych, przydatnych w identyfikacji fotografii. Wiedzę niepodważalną, zebraną w oparciu o materiały, których skład i sposób powstania są doskonale znane (inaczej, niż ma to miejsce w przypadku oryginalnych fotografii), a które są identyczne zarówno pod względem chemicznym, jak i sposobu wykonania z fotografiami oryginalnymi. Dzięki temu nie tylko uzyska się znakomite narzędzie do szkolenia w zakresie identyfikacji dawnych fotografii, ale przede wszystkim, możliwym stanie się tworzenie modeli dla dowolnej srebrowej techniki fotograficznej i wykonywanie na nich badań konserwatorskich bez ryzyka zniszczenia zabytków przy jednoczesnej pewności, że ich wyniki będą dawały się wykorzystać przy pracy z oryginałami.