dr hab. Weronika Liszewska, prof. uczelni

Konserwator-restaurator dzieł sztuki; wykładowca akademicki.

Specjalizacja: konserwacja i restauracja książki, grafiki i skóry zabytkowej.

Stopień magistra uzyskała z wyróżnieniem w 1993 roku na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie w specjalności konserwacja i restauracja książki, grafiki i skóry zabytkowej; Stopień doktora w zakresie sztuki pod kierunkiem prof. dr hab. Wojciecha Kurpika (2003); Stopień doktora habilitowanego sztuki (2013); Profesor nadzwyczajny ASP w Warszawie (2014).

Od 1993 roku prowadzi zajęcia w Pracowni Konserwacji i Restauracji Grafiki i Rysunku na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie (Katedra Konserwacji i Restauracji Starych Druków i Grafiki); Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Sztuki Orientu (2006-2012); Wiceprezes Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata (2012-2020); Współpracowała z wieloma instytucjami w kraju i zagranicą. Prowadzi działalność dydaktyczną, prace konserwatorsko-restauratorskie, interdyscyplinarne prace naukowo-badawcze i dokumentacyjne;

Najważniejsze dokonania artystyczne i naukowe: badania zastosowania i modyfikacji japońskich metod dublowania w konserwacji zabytkowych malowideł na jedwabiu i tkanin jedwabnych; konserwacja-restauracja zespołów malowideł japońskich i chińskich z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie i Muzeum Mazowieckiego w Płocku; opracowanie rekomendacji dla ochrony dziedzictwa w ramach międzynarodowej konferencji Ministrów Kultury Azji i Europy (CMM ASEM); Konserwacja-restauracja i badania zespołu drzeworytów japońskich (XVIII-XIX w.) z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie; Konserwacja i restauracja dużych zespołów grafik, rysunków i dokumentów ze zbiorów Muzeum Warszawy, Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju, Muzeum Powstania Warszawskiego, Żydowskiego Instytutu Historycznego (Archiwum Ringelbluma). Komplementarne analizy technologii wykonania warstw  malarskich na podłożach papierowych i pergaminowych, w tym pionierskie badania izotopów zawartych pierwiastków; Opracowanie modyfikacji metod uzupełniania ubytków zabytkowych podłoży pergaminowych, z użyciem mieszanek włókien kolagenowych i celulozowych; Opracowanie oceny zabytkowych podłoży pergaminowych na podstawie zespołu komplementarnych badań właściwości hydrotermicznych (DSC), badań optycznych i spektroskopowych; Opracowanie wyników przekrojowych badań technologicznych atramentów metodą spektroskopii ramanowskiej (mikro-Raman) oraz fluorescencji rentgenowskiej (mikro- i makro-XRF) w zespole polskich rękopisów na pergaminie od XII do XVI wieku; Badania technologiczne, dokumentacyjne lub/i konserwacja-restauracja rękopisów na pergaminie (II/III–XIX w.) z kolekcji m. in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Biblioteki Franciszkanów w Jerozolimie, Archiwum Narodowego w Krakowie, Biblioteki Seminaryjnej we Włocławku, Biblioteki Diecezjalnej w Kłodzku, Archiwum i Muzeum Archidiecezjalnego w Białymstoku, Biblioteki Diecezjalnej w Pelplinie, Parafii Wniebowzięci NMP w Kłodzku (Archiwum Wielkiego Dekanatu Kłodzkiego) –  w tym aktów lokacyjnych Płocka (1237) i Krakowa (1257), najstarszego pergaminu w zbiorach polskich (II/III w.) – fragmentu monologu Pazyfae z Kreteńczyków Eurypidesa (MNW) oraz przypuszczalnie najstarszych zachowanych rękopisów wykonanych w Polsce – Pericopae evangelicae (XII w.) oraz Pontificale Plocense I (XII/XIII w.).

Kierunki zainteresowań naukowych i twórczych: metody badań i konserwacji-restauracji grafiki zabytkowej; problematyka metody badań oraz konserwacji i restauracji  zabytkowych podłoży pergaminowych i skóry zabytkowej; problematyka badań, dokumentacji i konserwacji rękopisów; konserwacji i restauracji sztuki orientalnej; problematyka konserwacji sztuki pogranicza, zawierającej elementy różnorodnych wpływów kulturowych; zagadnienia interpretacji w sztuce i jej konserwacji; zagadnienia estetyczne w sztuce i jej konserwacji.

Dodatkowe doświadczenia zawodowe zdobyte w ramach współpracy międzynarodowej: udział w międzynarodowych warsztatach ICCROM w Tokyo i Kyoto “International Course on Japanese Paper Conservation” (1997); staż naukowo-artystyczny w pracowni konserwatorskiej Biblioteki Narodowej w Oslo w ramach stypendium rządu Królestwa Norwegii (2001); udział w warsztatach w ramach międzynarodowego programu SEPIA, Archiwum Państwowe w Krakowie (2002); prowadziła wykłady w ramach programu Socrates w Institute of Art and Design EWTEK w Helsinkach, Finlandia (2003); udział w międzynarodowych warsztatach konserwatorskich „Conservation of Parchment” w Bibliotece Narodowej w Budapeszcie, Węgry (2004); udział w międzynarodowym seminarium oraz warsztatach naukowych na Uniwersytecie w Turynie, Włochy „Conservation and Restoration of Parchments” (2008); praca eksperta w ramach Trzeciej Międzynarodowej  Konferencji Ministrów Kultury CMM ASEM „Cultural Diversity: Realizing the Action Plan”, Kuala Lumpur, Malezja (2008); praca eksperta dla Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w zakresie utworzenia rekomendacji dla Międzynarodowego Spotkania Ministrów Kultury ASEM-CMM, Warszawa (2010); współpraca w ramach międzynarodowego projektu badań i digitalizacji „Photographic Preservation and Conservation of the Manuscript Collection in The Monasteries Marawe Krestos and Däbrä Abbay, Shire- province, Ethiopia” (The Arcadia Foundation, University of Toronto, Gothenburg University, University of Uppsala) (2015); prowadzenie międzynarodowych warsztatów konserwatorskich w ramach projektu Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP: Technical Training in Hue for Vietnamese Specialists in the Area of Renovation and Conservation of Historic Sites and Objects, Hue Monuments Conservation Center, Vietnam (2012).