Książka stanowi odważny głos w dyskusji na temat geografii wiedzy i dekolonizacji historii sztuki pochodzącej z Europy Środkowo-Wschodniej. Jej celem jest ukazanie niezachodniego sposobu myślenia o sztuce jako indywidulanego i charakterystycznego dla tej części Europy – dopełniającego, urozmaicającego i wzbogacającego globalną historię sztuki.
Henryk Streng
Praca dotyczy twórczości polsko-żydowskiego modernisty Henryka Strenga (1898–1960), malarza aktywnego przed II Wojną Światową we Lwowie, a po wojnie w Warszawie. W anglosaskiej literaturze nie istnieje opracowanie ani ouvre tego artysty, ani reprezentowanych przez niego ważnych dla tego regionu ośrodków artystycznych.
Ocalały z Zagłady, obarczony dehumanizującym doświadczeniem dwóch totalitaryzmów (nazizmu i stalinizmu) Streng stanowi paradigmatic case dla krytycznej refleksji nad historią sztuki w tej części Europy.
Sztuka modernistyczna | sztuka zaangażowana społecznie | tożsamość kulturowa
Książka nie jest jednak monografią twórczości tego artysty i jego środowiska, ale oferuje panoramiczne studium zjawisk artystycznych, które miały fundamentalne znaczenie dla Europy Środkowo-Wschodniej przed, w trakcie i po II wojnie światowej. Są to:
- sztuka modernistyczna i jej lokalne adaptacje,
- sztuka zaangażowana społecznie,
- tożsamość kulturowa (tożsamość polsko-żydowska).
Książka daje wgląd w unikalne rozumienie modernizmu, zaangażowania, polsko-żydowskiej tożsamości w środkowoeuropejskiej awangardzie artystycznej. Analizując sztukę, postawę i doświadczenie Strenga, omawia momenty i punkty, które manifestują przekraczanie odniesień do sztuki Europy Zachodniej, ukazując swą oryginalność i przecząc stereotypowym interpretacjom „peryferyjnej” sztuki wschodnioeuropejskiej, jako wtórej i naśladującej sztukę tworzoną w „centrach.”