Projekt „Języki z wody” autorstwa Bogny Burskiej i Daniela Kotowskiego, z udziałem m.in. Alicji Czyczel, Aleksandry Gryki i Magdy Mosiewicz, zwyciężył w konkursie na prezentację w Pawilonie Polskim podczas 61. Międzynarodowej Wystawy Sztuki w Wenecji w 2026 roku. Serdecznie gratulujemy!
"Języki z wody" popłyną do Wenecji
Gest, ruch, dźwięk i ciało – to uniwersalne formy komunikacji, które znajdą swoje miejsce w Pawilonie Polskim na 61. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji.
W maju 2026 roku Polska zaprezentuje wystawę „Języki z wody” autorstwa Bogny Burskiej i Daniela Kotowskiego.
Inspiracją dla projektu są język migowy i śpiew wielorybów – systemy komunikacji przekraczające granice ludzkiej mowy.
Projekt stawia pytanie, jak te formy komunikacji mogą inspirować do budowania nowych więzi, wspólnot i wyobraźni, które łączą światy dotąd od siebie oddzielone.
Projekt „Języki z wody”, autorstwa Bogny Burskiej we współpracy z Danielem Kotowskim, zgłoszony przez kuratorki Ewę Chomicką i Jolantę Woszczenko, z udziałem Chóru w Ruchu, Alicji Czyczel, Aleksandry Gryki i Magdy Mosiewicz, zostanie zaprezentowany w maju przyszłego roku
Zdjęcia dzięki uprzejmości "Zachęty" Narodowej Galerii Sztuki. Fot. Filip Preis
Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 1
Zdjęcia dzięki uprzejmości "Zachęty" Narodowej Galerii Sztuki. Fot. Filip Preis
Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 2
Zdjęcia dzięki uprzejmości "Zachęty" Narodowej Galerii Sztuki. Fot. Filip Preis
Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 3
Zdjęcia dzięki uprzejmości "Zachęty" Narodowej Galerii Sztuki. Fot. Filip Preis
Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 4
Zdjęcia dzięki uprzejmości "Zachęty" Narodowej Galerii Sztuki. Fot. Filip Preis
Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 5
prof. Bogna Burska
fot. Anna Grzelewska
Artystka wizualna – malarka, fotografka, autorka instalacji, prac wideo, filmów found footage i tekstów dramatycznych, reżyserka. Profesora, doktora habilitowana na Wydziale Badań Artystycznych i Studiów Kuratorskich ASP w Warszawie, w latach 2006-2024 r. pracowała na Kierunku Intermedia ASP w Gdańsku, współpracuje z Kierunkiem Sztuki społeczne w IKP na Uniwersytecie Warszawskim.
Często pojawiającym się motywem w jej pracach jest krew: zalane farbą w krwistym kolorze instalacje czy czerwone obrazy. Zestawiała ze sobą to, co piękne z tym, co jest powszechnie uważane za brzydkie, odrażające, odrzucane. Jej twórczość bywa określana jako połączenie sztuki krytycznej z problematyką estetyczną. Przez wiele lat zajmowała się też wideo found footage ukazując mechanizmy powstawania i obrazowania współczesnych narracji. Po latach wróciła do malarstwa, które przybrało nową, organiczną i delikatną formę. Mówi o sobie, że zajmuje się problemami z budowaniem spójnych obrazów rzeczywistości. Jest autorką Gniazda, Końca przemocy (wraz z Magdą Mosiewicz), Buntu Głuchych, a także innych tekstów prezentowanych w galeriach sztuki i przestrzeniach teatralnych.
