„Pro esse”. Wystawa Sławomira Marca w Muzeum Narodowym w Lublinie Lapidarium

Poprzedzający prezentowany obecnie w Muzeum Narodowym w Lublinie Lapidarium cykl Sławomira Marca – „Pro Morte” (CSW Warszawa 2023, kurator Ewa Gorządek) układał się w horyzontalne kompozycje, naprzemiennie ukazując czarne, gruzłowate pola spalonej ziemi z przebłyskami złotych geometrycznych figur, przypominających niepełny, nieczytelny fragment pisma – nadziei odbijającej się w ziemistej magmie obrazu.

Najnowszy – „Pro Esse” odwraca proporcje, wydłużony pionowy format obrazów jest podzielony na dwie części – dolna partia ciemna, gruzłowata, przypominająca skamielinę spalonego koksu, kontrastuje z gładką, złotą powierzchnią w górze.

Wnikliwa obserwacja pozwala odkryć kolejne szczegóły – w dolnej partii artysta wtopił drobne przedmioty, figurki, czarną powierzchnię przetkał urywanym wzorem nici, ukazującej przerwane linie życia, w górnej części z kolei zastosował gładką taflę złota – symbolu nieskończoności – na tyle jednak starannie opracowaną, że pozwalającą wytworzyć refleksy, odbicia stojącego przed obrazami widza, doświadczającego metafizycznego stopienia z powierzchnią obrazu – powierzchnią, która nieustannie w realizacjach Marca pozostaje w dialektycznej relacji z głębią.

Opracowano na podstawie tekstu kuratorskiego Marcina Lachowskiego

„Każdy obraz ma także „szwy” ze złotej i czarnej nici, które łączą to, co przed i za obrazem. Tych tropów znaczeń jest więcej. Czy to tylko mylący niemy ornament? A może paradoksalny labirynt nadziei, aby wytrwać w tajemnicy? By nie zamienić jej w zagadkę, w problem, w jurny frazes? W daremną bezsilność. A może też re/konstruowanie innych, ultrasubtelnych napięć i regularności? By uczynić ostateczność… niestabilną. I dźwięki ciszy. I blask” – mówi Sławomir Marzec.