„dyskoteki, chłopaki i takie takie”. Wystawa Pracowni Alternatywnego Obrazowania WSM w Galerii PROGRAM

• poczucie, że nie jest aż tak źle
• widok z okna
• próba stworzenia idealnych warunków dla naszych pragnień
• kiedy robię/mówię/myślę/czuję i maluję to co lubię!
• jest to co lubię, kiedy lubię, jak lubię, dlaczego lubię
• skupienie na tym, czego się chce
• spijanie pianki z tego jak jest dobrze, święto dobrostanu i otulenie się przyjemnością

Powyższe zapiski, to subiektywne wypowiedzi 7/9 osób artystycznych i kuratorskich, które wspólnymi siłami podjęły próbę stworzenia własnej definicji afirmacji.

Niniejsza wystawa to efekt poszukiwań wartości, które mogą stanowić przeciwwagę dla wszystkiego, co wpędza nas w mrok i marazm. Jako gatunek musieliśmy przystosować się do życia w stresie i zawrotnego tempa. Autorki i autorzy nie tylko starają się wskazać, to co warto afirmować, ale szukają afirmacji tym co „błahe, codzienne i niewidoczne” i transformują subiektywne obserwacje w autorskie wypowiedzi artystyczne. Proces twórczy jest jak „nadzieja w mroku” i jej się trzymajmy.

Jako, że twórczynie i twórcy są nie tylko konsumentami nadmiaru komunikatów, ale również kreatorkami i kreatorami myśli i zdarzeń. Poruszany temat afirmacji, wynika z silnej potrzeby wśród zebranych osób artystycznych – reprezentujących Pracownię Alternatywnego Obrazowanie Wydziału Sztuki Mediów ASP w Warszawie, do przełamania kanonu tematycznego: sztuki o traumie, o cierpieniu, o niedostatku czy sztuki tworzonej w niedoborze, panujących w powszechnej narracji artystycznej.

Zaproponowane prace powstały w bieżącym roku akademickim i stanowią symboliczne, autorskie wypowiedzi twórcze wokół zagadnienia afirmacji, ale nawiązują także do jednego z bazowych tematów dla Pracowni czyli – Tożsamości.