"PRO MORTE od apokalipsy do Genesis". Wystawa Sławomira Marca

Od 23 czerwca w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski można oglądać wystawę prowadzącego Pracownię Malarstwa na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie Sławomira Marca. Wystawa „PRO MORTE od apokalipsy do Genesis” będzie prezentowana do 24 września. Jej kuratorką jest Ewa Gorządek.

„Pro morte oznacza miejsce w szpitalach, gdzie uznani za martwych zatrzymywani są jeszcze na kilka godzin. Jak wyznanie bezradności, ale i nadziei po utracie nadziei. Miejsce, gdzie wszystko może jeszcze się wydarzyć. Obrazy z tego cyklu malowałem pod powiekami od lat. Obrazy przedśmiertne, pośmiertne? Ciągle miałem nadzieję, że mam jeszcze na nie czas. I nagle okazało się, że to już teraz”. Tworzę w nich – czy poprzez nie – osobistą apokalipsę. Która być może wydarza się już teraz, bezgłośnie i niezauważalnie. Bo oślepliśmy na nią. Bo może nasza ponowoczesna apokalipsa to utrata zdolności pojmowania ostatecznych znaczeń. Obrazy te sytuują się na przecięciu sprzecznych dyskursów i horyzontów – sarkazmu i wzniosłości, przelotności i ostateczności, vanitas i kiczu…" – mówi artysta.

Niestabilna ostateczność

Sławomir Marzec w swojej twórczości rozwija ideę obrazu rozważającego, deliberującego. Obrazu zdolnego myśleć widzialność i sprostać rzeczywistości rozumianej jako dynamiczna złożona wielowymiarowość. Przez wiele lat tematem jego prac było WSZYSTKO, ale pojmowanej jako ruch między niemożliwą całością a nieostatecznością wszelkiej konkretyzacji. Obecne jego prace sytuują się wobec niestabilnej ostateczności.

Sławomir Marzec

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Kunstakademie Düsseldorf. Prowadzi Pracownię Malarstwa na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Jest artystą wizualnym, malarzem, twórcą instalacji, performerem, pedagogiem, autorem tekstów, krytykiem i teoretykiem sztuki. Prezentował swoje prace na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. w Galerii Foksal w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Narodowym w Lublinie czy Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Opublikował ponad 250 artykułów z pogranicza teorii i krytyki sztuki, a także pięć książek (m.in. „Zabobony sztuki najnowszej”, „Sztuka, czyli wszystko. Krajobraz po postmodernizmie”).