„Małgorzata Potocka”. Wystawa Fundacji Arton

Potocka posługiwała się różnymi mediami: filmem (jej prace powstawały na taśmie 16 mm), pracowała także z wideo – jako jedna z pierwszych artystek w Polsce. Szczególne miejsce w jej twórczości zajmowała fotografia. Tworzyła fotograficzne cykle autoportretów oraz zdjęcia dokumentujące świat wokół niej. Wybierała z PRL-owskiej rzeczywistości to, co wydawało się jej najbardziej paradoksalne, absurdalne, unikalne i budowała z reporterskich ujęć wieloznaczne kompozycje, układy i narracje.

Gra z własnym wizerunkiem

Wystawa jest pierwszą prezentacją jej prac od 1988 r. Potocka jako artystka wizualna zadebiutowała w 1976 r. w ramach zbiorowej wystawy „Oferta” w Lublinie. W kolejnych latach jej prace były pokazywane na wystawach m.in. w Łodzi, Warszawie, Wrocławiu, Zagrzebiu, Paryżu, Kassel, Hamburgu, Brukseli i Nowym Jorku. Wystawa Małgorzaty Potockiej w Fundacji Arton została zbudowana w oparciu o fotograficzne autoportrety artystki. Kolejne auto-ujęcia jej twarzy są szczególną próbą mierzenia się z tym tematem, tak dawnym, jak sama fotografia. Jest to próba szczególna, bo wykonana przez osobę znaną i rozpoznawaną, która jednocześnie pozostaje niezmiennie sama, ze swoimi lękami, obawami, ale także obserwacjami. Potocka przygląda się samej sobie uważnie i świadomie, prowadząc grę z własnym wizerunkiem – tym publicznym i prywatnym. Jak trafnie pisał o Potockiej Jerzy Busza: „Jedynym punktem odniesienia do jakichkolwiek działań Małgorzaty Potockiej jest ona sama”.

Aktorka, reżyserka, producentka filmowa, artystka wizualna. Autorka filmów, fotografii, prac wideo. Wychowała się w rodzinie blisko związanej z filmem, zadebiutowała przed kamerą jako kilkuletnia dziewczynka, ale jej faktycznym debiutem kinowym był film Andrzeja Wajdy „Wszystko na sprzedaż”, co przyniosło Potockiej kolejne role w Polsce i zagranicą. W 1978 r. ukończyła Wydział Aktorski, a w 1981 r. Wydział Reżyserii w PWSFTviT w Łodzi. W 1985 r. była stypendystką Film Workshop Millenium w Nowym Jorku oraz wykładała na kilku uczelniach w USA. Należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Stowarzyszenia Twórców Kultury. Jest autorką fotografii, filmów eksperymentalnych, teledysków oraz programów telewizyjnych. Swoje prace wystawiała m.in. w Warszawie, Krakowie, Paryżu, Budapeszcie i Nowym Jorku. Razem z Józefem Robakowskim, współtworzyła w Łodzi legendarną Galerię Wymiany. Obecnie jest dyrektorką naczelną i artystyczną Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu.

Marika Kuźmicz

Historyczka sztuki, badaczka sztuki polskiej i środkowoeuropejskiej z lat 60. i 70., w szczególności wideo i sztuki performans. W 2010 r. założyła Fundację Arton, zajmującą się opracowywaniem prywatnych archiwów artystek i artystów, a w 2017 r. Fundację im. Edwarda Hartwiga. Kuratorka wielu wystaw i programów filmowych w Polsce i zagranicą (m.in. w TOP Photography Art Museum w Tokio oraz Anthology FilmArchives w Nowym Jorku), redaktorka książek i tekstów o sztuce. Od 2018 r. wykładowczyni Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną ASP w Warszawie, od 2021 r. dziekana tego wydziału, a także wykładowczyni Collegium Civitas. Inicjatorka i koordynatorka międzynarodowego projektu „Historie jeszcze nienapisane. Archiwa artystek on-line”, poświęconego odkrywaniu kobiecej awangardy Europy Środkowo-Wschodniej lat 60.,70. i 80., którego rezultatem jest m.in. repozytorium www.forgottenheritage.eu.

Co, gdzie, kiedy

„Małgorzata Potocka”.  Wystawa
kuratorka: Marika Kuźmicz
Fundacja Arton, ul. Foksal 11, Warszawa
15.07 – 16.09 (po wcześniejszym umówieniu)
wernisaż: 14 lipca 2023, g. 19.00

Projekt współfinansuje m.st. Warszawa

Wydarzenie na Facebooku